Deel 2: Vertrekkersstress

De laatste vier maanden voor vertrek staan in het teken van het afwerken van de lijst met werkzaamheden. Voor elke klus die afgerond is komt er weer een nieuwe bij. Uiteindelijk is het gehele interieur zowat gedemonteerd geweest. Elk weekeinde en vaak ook nog door de week klussen aan de boot. Een bloemlezing van werkzaamheden: Nieuwe valklemmen worden gemonteerd en lieren verplaatst, diverse extra kikkers en keerblokken worden bevestigd, er komt een nieuw systeem voor de overloop van de grootschoot en we schilderen een nieuwe zwarte band op de romp. In de kombuis wordt het fornuis gedemonteerd, schoon gemaakt en zwart gespoten. Er komt ook een nieuwe gasleiding en we maken een slingerband. In de voorkooi zagen en monteren we de lattenbodems, we lakken de vloer en een eigengemaakte spiegel wordt ophangen. In de lounge monteren we nieuwe leeslampjes en een stereo installatie met 4 geluidsboxen. Voor de veiligheid wordt een draadtang opgehangen (om de verstaging door te knippen als de mast overboord zou gaan, zodat de mast geen gat in de romp kan slaan) en worden de brandblussers en het reddingsvlot gekeurd.

Wij en de boot moeten nog verzekerd worden voor de reis. Voor schepen hebben alle verzekeraars een dekkingsgebied tot de Canarische eilanden. Mark Lohmeijer komt met de oplossing. Je moet lid worden van de Trans Ocean vereniging in Duitsland. www.trans-ocean.org. Zeezeilers die grote reizen maken worden lid van deze vereniging. Zij hebben wereldwijd steunpunten voor informatie, post etc. Met Siegfried Preuss hebben zij een speciale verzekering die dit soort reizen dekt. We nemen een ziektekosten verzekering en een verzekering voor schade aan de boot met een hoog eigen risico.

De grootste stress bij de voorbereiding komt van de huizen. 11 september en de nieuwe belastingwetgeving speelt ons parten. Expats zijn inmiddels zo kieskeurig geworden dat ze in Amsterdam alleen nog maar aan de gracht willen wonen. Na maanden verhuurstress weet Caroline haar appartement 1 maand voor vertrek via een buro voor 2 maanden te verhuren. Het is niet lang, maar alle beetjes helpen en het verlaagt de stress. Nu nog een oplossing voor de periode daarna. Eindelijk lukt het de makelaar om mijn huis in Midwoud te verkopen en we moeten nu alles gaan verhuizen en opslaan in een berging van mijn nieuwe huis in Medemblik. Ik heb gelukkig huurders voor langere tijd gevonden, dus dat is weer een zorg minder.

Verder stelt Caroline samen met haar huisarts een medische kit samen. We gaan telebankieren om vanuit het buitenland geld over te kunnen boeken. De uitnodigingen voor de doop worden verstuurd. Onze kleren gaan we in tonnetjes steken om ze droog te houden. (tip van Sander Bakker) We plannen om na vertrek eerst naar Noorwegen te varen om de midzomernacht te vieren. Daarom laten we ook het kacheltje maar repareren, want het schijnt daar nog goed koud te kunnen zijn. We mogen van de familie Noorlander rotspennen lenen. Zij hebben vorig jaar een boot in Zweden gekocht en die heeft rotspennen aan boord om in fjorden aan te kunnen leggen.

Het zeilseizoen is officieel begonnen en we nemen deel aan de eerste clubwedstrijd. We moeten starten met een genua 3, want de oude genua 1 durven we met de harde wind niet te gebruiken en de genua 2 is nog niet klaar. We weten keurig derde te worden van de zes deelnemers in de grote klasse.

Terugkijkend op de laatste paar maanden kan je wel stellen dat het de zwaarste maanden van de voorbereidingen zijn geweest. Er is te weinig tijd om dingen relaxt te doen. Behalve de boot de 3 huizen die verhuurd c.q. verkocht moeten worden, de spullen die ingepakt en verhuisd moeten worden, de verzekeringen die opgezegd en afgesloten moeten worden, het kopen van de juiste zeilkleding, etc. Als dat niet soepel loopt ga je die paar minuten die je voor jezelf hebt zitten nadenken over wat je aan het doen bent. Twee banen opgezegd, 3 hypotheken, geen inkomsten. Familie die dagelijks dan wel wekelijks informeert of je huis nou nog niet verhuurd is en of zo’n jaar zeilen nou wel verstandig is voor de verloop van je carrière. Verhalen over mensen die vertrekken voor een wereldreis maar door ruzie maar meteen in Vlieland van de boot stappen. Stress en vermoeidheid veroorzaakt ook bij ons onderlinge irritaties, maar we hebben een doel en dat doel willen we bereiken. Hans Regter heeft waarschijnlijk gelijk als hij zegt ‘je weet niet waar je aan begint’, maar je bent nog jong en enthousiast. Door dat enthousiasme hebben we gelukkig mensen kunnen vinden die ons net zo enthousiast hebben geholpen. En die mensen zijn we erg dankbaar.

Nog wat laatste loodjes tot de doop van de boot en het vertrek. Wij zijn er vast van overtuigd dat wij wel verder komen dan Vlieland!